Zamek na Wawelu przez kolejne wieki wielokrotnie był przebudowywany oraz odnawiany. Trawiony przez pożary, dotknięty grabieżami oraz przemarszami obcych wojsk odbudowywany był w nowych stylach architektonicznych, a oprócz tego remontowana była jego zewnętrzna szata. Kolejne wnętrza zmieniały swój wygląd i wyposażenie oraz były kolejno przekształcane. Wszystko rozpoczyna się jednak od wieku jedenastego, w tym okresie bowiem powstało tutaj pierwsze palatium książęce. W tym czasie była to jednak dosyć mała siedziba, o wiele większa na jej miejsce powstała na przełomie wieku jedenastego oraz dwunastego w drugim narożniku wzgórza. Skutkiem tego było przede wszystkim przeniesienie stolicy rzeczpospolitej do Krakowa. Pierwotna rezydencja powstała w stylu romańskim składała się z budynku mieszkalnego oraz tak zwanego stołpu czyli wieży obronnej. W kolejnych wiekach, a dokładniej mówiąc w okresie panowania Łokietka, zamek rozbudowano o kolejną więżę i pomniejsze budynki. Oprócz tego nadal istniały jeszcze zabudowania drewniane, które za czasów Kazimierza trzeciego wielkiego zostały całkowicie zniesione i cały kompleks zaczął przypominać prawdziwie europejską monarszą rezydencję. Miało to kilka uwarunkowań, między innymi jeden z największych polskich monarchów pragnął, aby w miejscu tym znajdowały się pomieszczenia aparatu państwowego, który uległ znacznemu powiększeniu w czasie jego rządów. W stanie takowym zamek przetrwał do roku 1499 kiedy strawiony został przez pożar w bardzo dużej części, a odbudowy doczekał się dopiero kilka lat później (postanowiono, że zostanie odbudowany w nowym ówcześnie stylu renesansowym).
