Sam kształt kościoła łączyć będzie z sobą cechy różnych budynków, a mianowicie budowli na planie centralnym i bazyliki. Główna część środkowej nawy przykryta będzie przez olbrzymią kopułę, której średnia przekracza trzydzieści metrów na dłuższej osi. Wysokość od posadzki do najwyższego z jej punktów wynosi powyżej pięćdziesięciu metrów, cały budynek jest więc dosyć okazałym. Konstrukcja opierała będzie się na czterech ogromnych filarach, które umieszczone są w narożach całej budowli, a oprócz tego na ponad stu kolumnach. W wyznaczonym przez filary kwadracie wpisane zostały koło, czyli plan podstawy kopuły. Obciążenia przenoszone będą tutaj dzięki zastosowaniu specjalnego rodzaju sklepienia, które są nietypowymi rozwiązaniami jeśli chodzi o architekturę bizantyjską. Wszystkie z wcześniejszym kopuł całym swoim obwodem opierały się na masywnych murach. Innowacja, która została wprowadzona wywołuje iluzję, że kopuła zawieszona jest jakoby w powietrzu. Z dwóch stron przylegać będą do niej dodatkowo mniejsze kopuły, które przykrywają pozostałą powierzchnię głównej nawy. Jednocześnie służą one jako wsporniki dla centralnej i potężnej kopuły. Filary wzmacniać będą dwie pary przybór zbudowanych od południa oraz północy. W kopułach znajdują się szeregi okien, które mają na celu oświetlanie całego wnętrza kościoła, który naturalnie posiada bardzo dobre oświetlenie, jednocześnie wspomagane światłem sztucznym, które pozwala na stworzenie niesamowitego nastroju.
