Aleksander jako samodzielny cesarz panuje przez krótki okres czasu. Nie posiadał większych predyspozycji do sprawowania władzy, a oprócz tego był z niego lekkoduch – sprawy państwa nie interesowały go. Po śmierci brata zamyka cesarzową w klasztorze, a jego doradców pozbawia urzędu. W czasie krótkiego okresu jego panowania Bułgarzy rozpoczynają przygotowania do jednego z potężniejszych ataków w historii cesarstwa. Aleksander umiera w czasie przygotowań do wojny w wieku dziesiątym. Na łożu śmierci wyznacza swojego następcę, a mianowicie małoletniego bratanka Konstantyna.
