Pierwsze dziesięciolecia wieku osiemnastego to kolejny dla warszawy z okresów, który pełen jest chaosu, klęsk politycznych i katastrof naturalnych. August II mocny, który jest w tymże momencie elektorem saksońskim angażuje się w wojnę północną, co powoduje, że ściąga na Polskę wojska szwedzkie, które bez problemu zdobywają warszawę przy jednoczesnym nałożeniu na warszawiaków wysokiej kontrybucji. Moment nadejścia okresu saskiego to jednak mimo wszystko czas kiedy miasto będzie na nowo rozkwitało. Przede wszystkim pojawia się tutaj szereg architektów i budowniczych przybywających za Sasami, którzy będą wznosili charakterystyczne budowle, przede wszystkim pałace i kościoły. Powoduje to, że architektura warszawska zaczyna upodabniać się do tej charakterystyczne przede wszystkim dla Drezna, będzie tak przede wszystkim z powodu na postaci samych architektów, ale także dużą grupę innych przedstawicieli społeczeństwa. Z drugiej jednak strony tworzone są całkowicie nowe i kolejne jurydyki, które zaczynają szczelnym pierścieniem otaczać zarówno stare jak i nowe miasto, czyli dwa jakby oddzielne organizmy stanowiące jednak jedno miasto. Wciśnięte w organizm miejski warszawy jurydyki zaczęły stawać się ośrodkami wielkich własności magnackich, gdzie chronieni przez przywileje Żydzi mieli możliwość nieuczciwego konkurowania z zrzeszonymi przez cechy i gildie kupieckiego mieszczanami, których obowiązywały miejskie prawa. Z drugiej strony miało to jednak wpływ na poprawienie tępa rozwoju gospodarczego miasta, który wiązał się jednocześnie z ciągłym i stałym rozwojem demograficzny. W pierwszej części wieku osiemnastego w warszawie założony zostaje pierwszy na ziemiach polskich dom handlowy, gdzie w luksusowe towary zaopatrywał się między innymi sam monarcha oraz magnaci.
