Tą kołobrzeską świątynie wybudowano w stylu gotyckim, w czternastym wieku. Dokładna data rozpoczęcia prac budowlanych nie jest znana. Wiek piętnasty i szesnasty to okres, w którym systematycznie upiększano i rozbudowywano tą główną świątynię miejską. Swój obecny kształt, wygląd świątynia zawdzięcza licznym przebudową. Między innymi została połączona w jeden blok wieżowy wieża południowa i północna. Świątynia od czternastego wieku pełniła funkcję kolegiaty. Natomiast od wieku szesnastego była kościołem protestanckim. W kolejnych wiekach bazylika była niszczona przez wojenne działania. Pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia świątynia została przekazana kościołowi katolickiemu. Wtedy rozpoczęto odbudowę obiektu. Na początku lat siedemdziesiątych kościół ustanowiono konkatedrą, a roku 1986 świątynia stała się bazyliką mniejszą. Cennymi zabytkami świątyni są między innymi: chrzcielnica z roku 1355, pochodząca z 1327 roku gotycka menora, świecznik Korona Holków, krucyfiks z roku 1330 oraz stalle rajców miejskich, które pochodzą z czternastego wieku.
