Najstarsza osada na terenach tego europejskiego kraju powstała na początku dziewiątego wieku przed naszą erą. W trzecim wieku przed naszą era przybyły tu plemiona ugrofińskie. Plemiona te uznawane są za pierwszych przodków Estów. Pochodzenie estońskich ludów budzi wśród badaczy wiele kontrowersji. Wielu uważa Estończyków za lud, który najdłużej zamieszkuje europejski kontynent. Pierwsi Estowie nie doprowadzili do powstania państwowego organizmu. Uważani są przede wszystkich za drobnych rolników. Pod koniec pierwszego wieku naszej ery można zauważyć rozwój gospodarczy. Finlandia rządziła tymi obszarami w dziewiątym wieku. Dwa kolejne stulecia to ekspansja na tych obszarach książąt rosyjskich. Estonia jest uważana za jeden z ostatnich obszarów Starego Kontynentu, który został poddawany chrystianizacji. Pierwsze narodowowyzwoleńcze walki miały miejsce w pierwszej połowie trzynastego wieku. Niemal całym terytorium rządził biskup Ozylii oraz zakon krzyżacki. Od trzynastego na obszar ten mówiono Inflanty. Część północną tego obszaru w latach 1236-1346 podbiło Królestwo Danii. W szesnastym wieku miały miejsce wojny inflanckie. W kolejnym stuleciu władzę nad tymi terenami sprawowali głównie Szwedzi. Pod koniec dziewiętnastego wieku obszar ten został poddany rusyfikacji. W roku 1917 zezwolono na autonomię, a pod koniec tego roku władzę przejmowali bolszewicy. W roku 1920 niepodległość tego kraju została uznana przez Rosję. W roku 1940 utworzono Estońską Socjalistyczną Republikę Radziecką, która została włączona do ZSRR.
