Buloński lasek, który znajduje się w szesnastej paryskiej dzielnicy, posiadający prawie tysiąc hektarów powierzchni jest kolejnym z licznych elementów rozpoznawczych Paryża. Powstał on na bazie resztek dębowego lasu, który wcześniej występował na tych terenach i wzmianki o nim pochodzą już z wieku ósmego. Ziemie te podarowane zostały jednemu z opactw, które otworzyły na tych terenach kilka klasztorów. W czasie trwania wojny stuletniej był on siedliskiem zgraj bandytów, gdzie w czasie tym spłonęła znaczna część lasu, gdzie podpalenia były celowymi, w takowy sposób chciano pozbyć się bandytów. Dopiero za czasów Ludwika Walezjusza zalecone zostało ponowne zalesienie tychże właśnie terenów, którymi wiodły między innymi szlaki handlowe.
