Człowiek na terenach, na których położony jest dzisiejszy Kraków osiadł już w czasach prehistorycznych. Jak donosić będą rzetelne badania z zakresu archeologii miało nastąpić to już dwieście tysięcy lat temu. Ludziom udało się znaleźć tutaj przede wszystkim bardzo dobre warunki do osiedlania, które wynikała z łatwości dostępu do pożywienia, dużej liczbie jaskiń, które stanowiły naturalne schronienie oraz dzięki obecności surowców naturalnych i bliskości jednych z większych szlaków komunikacyjnych. Wszystko to wpływało na to, że osiedlała się tutaj coraz większa liczba ludności i tworzyły się zalążek miasta, które znamy obecnie. Pozostałością po dawnych mieszkańcach krakowskich terenów są przede wszystkim dwa kopce, które stanowić mogły w ówczesnym okresie miejsca związane z kultem religijnym, choć ich przeznaczenie tak naprawdę będzie nam nie do końca znane. Są to dwa kopce, a mianowicie krakusa i Wandy. Według legendy ten pierwszy miał być faktycznym założycielem, Krakowa, Wanda natomiast rzuciła się w odmęty rzeki Wisły w celu uniknięcia konieczności zamążpójścia za jednego z niemieckich rycerzy. Na samym początku ilość takowych kopców była większa, między innymi mapa okolic krakowskich, którą wykonano przez szwedzkich kartografów w okresie szwedzkiego potopu dała możliwość ujawnienia wielu mniejszych kopczyków znajdujących się w okolicach kopca kraka, niejasne więc jest ich końcowe i ostateczne pochodzenie, możliwe, że były to też swojego rodzaju grobowce.
