W wieku piętnastym Kraków przeżywa okres szczytowego rozwoju sztuki i architektury średniowiecza późnego. Miejsce ma między innymi widoczne zagęszczenie miejskiej infrastruktury i ciągły rozwój fortyfikacji, które w końcu całym pierścieniem poszczególnych kondygnacji otaczają całe miasto. Wtedy powstaje także jedna z dzielnic uniwersyteckich, jedna z popularniejszych dzisiaj, tak zwane Collegium Maius. Wiek szesnasty jest złotym okresem dla Krakowa, jednocześnie dla jego architektury, gdzie bardzo dużą rolę odgrywał mecenat artystyczny króla Zygmunta starego oraz liczne wpływy włoskie, które miały miejsce poprzez węgierski dwór Jagiellonów. W dziedzinie architektury widoczne są wpływy toskańskie, które obejmują między innymi Dzienia Franciszka florentczyka. Niektóre z renesansowych form zawierać będą jeszcze charakterystyczne dla gotyku elementy, jednak coraz częściej będzie się od nich odchodzić. Powstaje, czy też formuje się w pełni całkowicie nowy i świeży sposób budowania infrastruktury miejskiej, szczególnie mieszkań ludzkich, które stają się o wiele bardziej przestronne i wygodne, zwiększa się komfort życia poszczególnych mieszczan. Ważnym element miejskiej architektury i infrastruktury są między innymi mury miejskie, które rozwijają się i bogacą wraz z Krakowem. W każdym kolejnym wieku są one remontowane, modernizowane, dobudowywane i ulepszane, w celu zapewnienia jak najlepszej ochrony mieszkańcom.
